‘Are you from Atlanta?’
Ik ben in gedachten verzonken wanneer ik word opgeschrikt door een zwaar Amerikaans accent.
Naast me komt een oudere vrouw lopen en ze ziet dat ik ben geschrokken.
‘Oohhh nooo, I didn’t mean to scare you! Hahaha! I just wanted to know if you are from Atlanta, I am!
‘Oh no ma’am, I just bought this at H&M’ zeg ik droog.
Ze begint hard te lachen en blijft naast me lopen.
‘Are you on holiday in Amsterdam?’
‘Yes! Love it here. Do you live here?’
‘Yes ma’am, right down the street.’
‘Oh wow, I envy you!’
‘Ah you don’t need to.’
Ze glimlacht en loopt richting het zebrapad.
‘Well, enjoy your day!’ roept ze nog.
‘Yes, thank you, you too!’
Dan steekt ze over, wandelt de kade op en verdwijnt uit het zicht.
Een korte, prettige, onverwachte ontmoeting met een vreemde. Een vrouw die kennelijk alleen reist en zomaar een praatje maakt, die mij benijdt om ik hier woon. Ik heb juist respect voor haar dat ze in haar uppie de grote oceaan is overgestoken.
Stiekem geniet ik van deze spontane momenten, het maakt je dag net even wat leuker!
