Başarı is het Turkse woordje voor succes. Volgens WikiWoordenboek: het slagen van een opzet. Met deze uitleg lijkt het erop dat je van tevoren dingen in gang zet of plant, en dat het niet om toeval gaat. Hoe plan je succes en succesvol zijn? Je kan iets ook succesvol afronden. Toevallig heb ik afgelopen vrijdag de jaartraining oplossingsgericht werken afgerond en ondanks dat dit een van de leukste trainingen is, ben ik blij en opgelucht dat ik dit met succes heb afgerond. De trainers hebben allerlei handvatten en voorbeelden gegeven, en in het begin leek het erop dat ik dit absoluut niet zou kunnen beheersen, maar zo aan het einde van het traject zat het op de een of andere manier in mijn systeem. Waar zat dit succes in? in de kennis en kunde van de trainers, het aangereikte materiaal maar ook het openstellen van mezelf voor deze kennis en de nieuwe materie. Een van de trainers had dit al voorspeld. Tegen het eind van het traject komen de juiste vragen plop plop plop naar boven drijven, zei hij. Dit was een overzichtelijk en afgerond geheel waarbij met inzet van beide kanten succes behaald kon worden.
Afgelopen vrijdag was er nog een andere succesje, namelijk het einde van de Ramadan. Een maand lang afzien, volhouden, honger en dorst verdragen, je gedachtes zo zuiver mogelijk houden, werd afgerond met een heus feest. Voor de niet-vasters onder ons: het abrupte einde is net zo ongemakkelijk als de start van deze maand. Je lichaam raakt opnieuw in de war, en het opbouwen vraagt dus om zorg en aandacht. Twee pieken op een en dezelfde dag, aan de ene kant als werkende en ambitieuze moeder en oma een eigen individueel succesje halen en aan het eind van de middag achteroverleunen en mijn nageslacht aanschouwen als hoofd van mijn gezin. De kleine geordende chaos die dan ontstaat gadeslaan, is een groot geluksmoment. Bekijken hoe de jongste telg uiterst geconcentreerd wasknijpers uit elkaar haalt, de op een na jongste achter de poes aanrent en de tweeling een bakje met slijm van lijm, scheerschuim en lenzenvloeistof tot leven kneden. Op de achtergrond de dramatische wedstrijd Marokko tegen Iran en alle emoties die daarbij horen. Het heeft het een en ander aan voorbereiding gevraagd en mij een aantal stressmomenten gekost, maar dan heb je ook wel wat. Een prachtig certificaat, 18 x 3 mooie dingen die je van je medecursisten meekrijgt, een grote tafel vol lekker eten, een handjevol uit elkaar gehaalde wasknijpers en een prachtige cactus in bloei. En een heleboel memories voor de nieuwe generatie.
Voor succes moet je dus (hard) werken, plannen, organiseren en uiteindelijk achterover leunen om ervan te genieten, zou je haast denken als je dit zo leest. Maar is dat echt het geval? Een andere piek eerder deze week was een bijeenkomst/iftar die ik met nog twee andere collega’s heb georganiseerd. Het was drie werken hard werken om de juiste mensen aan de juiste tafel te krijgen. De juiste gastspreker te vinden die met natuurlijke flair je door de taaie materie van inclusie en diversiteit heen loost. Qua theorieën is het niet taai, maar het ontvangen en de onderliggende laag ervan binnenlaten komen en omarmen is taai. Het is gelukte om door de eeltlaag te komen en mensen te raken. Met succes hebben we deze avond afgerond.
De kleine geordende chaos die dan ontstaat gadeslaan, is een groot geluksmoment
Succes is niet altijd afhankelijk van je eigen inzet, het is een samenspel met je omgeving die je dit succes ook moet willen gunnen. Het is het steeds opnieuw blijven proberen als iets niet meteen lukt. Het zijn de verwachtingen van jou en jouw omgeving. Los van inzet en verwachtingen en omgevingsfactoren is het ook afhankelijk van waar jouw wieg of de wieg van je ouders heeft gestaan Het is afhankelijk van in hoeverre je aansluiting hebt weten te vinden met de gevestigde orde in taal, gedrag en omgangsvormen. Of iets succesvol is, is afhankelijk van de betekenis die je omgeving eerder heeft bepaald.
Bijvoorbeeld nog niet zo heel lang geleden was er eens een jongen van 13 jaar op een VMBO school., Hij had drie bossen rode rozen gekocht bij elkaar waren dat zestig rode rozen. Hier had hij €3 per bos voor betaald zijn investering was €9. Hij heeft deze rozen op Valentijnsdag voor €2 per stuk op het schoolplein verkocht. Met een investering van €9 had hij €120 binnen gehaald een nettowinst van €111. En misschien was de winst zelfs nog meer, want als hij namens de koper de roos aan iemand moest geven met een boodschap kwam daar nog eens 50 cent bij. Deze actie zorgde voor veel commotie op het schoolplein en bij het docententeam van deze school. Er ontstond chaos, hij had de orde verstoord. Door deze commotie moesten zijn ouders op school komen met alle gevolgen van dien. Wat onopgemerkt bleef was zijn talent om zaken te doen. Dat er 120 leerlingen ontzettend veel lol hebben gehad aan het kopen en geven van deze rozen. Dat hij met het berekenen van zijn investering, winst en het organiseren van dit alles veel organisatietalent heeft ontwikkeld. Dat voor het verkopen van deze rozen hij bepaalde skills heeft waar de gemiddelde verkoper een puntje aan kan zuigen. Omdat dit al een aantal jaartjes geleden is, kan ik er ook bij vermelden dat deze jongen onsuccesvol voortijdig het VMBO moest verlaten. Onsuccesvol omdat hij niet paste in het beeld van succesvol zoals wij dit met elkaar hebben geformuleerd; hij voldeed niet aan wat de norm is voor een VMBO leerling. Als je deze bril van kaders en normen even afzet, zie je dat deze jongen een zeer succesvolle ondernemer in spé is.
Daarom bij deze de uitnodiging aan jou als lezer om de komende week om je heen te kijken en waar te nemen welke buiten de kaders schietende successen en talenten jij ziet. En met deze of gene in gesprek te gaan en dit gevoel van ongemak te verdragen en de schoonheid van elke succes ongeacht de context te zien en te ervaren.
