Dunyalar: Beklentiler/Verwachtingen

Beklentiler is het Turkse woord voor verwachtingen. Volgens Wikipedia; Verwachting is de aanname of hoop dat een handeling of gebeurtenis ook werkelijk plaats gaat vinden. Een verwachting kan realistisch zijn, maar dat hoeft niet. Ik heb geleerd dat men in Nederland graag verwachtingen wil managen om teleurstellingen te voorkomen. Ik ben daar niet zo goed in, het managen van verwachtingen. Ik geloof daar namelijk niet zo in. Door het managen van de verwachting maak je de ruimte voor de verhalen, dromen en wensen kleiner, creëer je een muur van prikkeldraad en belemmer je ontwikkeling en vooruitgang. Pappen en nathouden, ook zo iets. Door allerlei verwachtingen te managen ben je vooral veel aan het pappen en nathouden. In mijn loopbaan ben ik hier veel op aangesproken, dat ik meer aan verwachtingsmanagement moet doen bij mijn “clienten”. Omdat men de verwachtingen wilde managen, was het advies voor mij ook begin jaren negentig om een MBO-opleiding te doen. Want HBO was te hoog gegrepen. Bijna 25 jaar later weten we inmiddels hoe dit heeft uitgepakt.

In mijn jeugd en het gebied waar mijn roots liggen, hebben we andere gebruiken en manieren om risico’s te vermijden en teleurstellingen te voorkomen. Daar heb je de thee en koffiemiddagen waarbij vrouwen doordeweeks als de kinderen op school zijn bij elkaar komen, de werkende vrouwen doen dat op zondag als de mannen naar voetbal of het koffiehuis zijn. Dan komen ze bij elkaar en hebben ze het over de dingen die hen bezighoudt. In sommige gevallen wordt er dan ook een vrouw uitgenodigd die koffiedik kan kijken en als dat niet haalbaar is, is er altijd wel iemand in de groep die dat ook kan of die doet of ze het kan. Heel soms als ik in de juiste mood en flow ben dan kan ik ook koffiedik kijken. In de meeste gevallen gaat het om veel mensenkennis en ingevingen. De ingevingen kan ik niet zo goed uitleggen, je voelt wat je moet zeggen en 70% van de dingen die ik zeg blijken dan te kloppen. In de koffieprut kan je zien wat er in het hier en nu gebeurd, welke keuzes zich aandienen en wat de komende periode te verwachten is. De gemiddelde Turkse vrouw hecht hier veel waarde aan. In Nederland wordt de uitdrukking koffiedik kijken juist gebruikt voor zaken die niet in te schatten zijn. De eerste keer dat ik die uitdrukking hoorde en de uitleg erbij kreeg, bracht me dat behoorlijk in verwarring. Bij grote besluiten zoals het wel of niet kopen van een huis, wel of niet ingaan op een huwelijksaanzoek wordt heel diep in het kopje gekeken. De “Turkse man” is hier veel nuchterder in en zij hebben niks met de omgedraaide kopjes koffie.

Verwachtingen dus, verwachtingen met betrekking tot je ouders of ze wel of niet voor je klaar staan als je ze nodig hebt ondanks dat je een totaal andere weg bent ingeslagen. Verwachtingen met betrekking tot iemand die je maar niet uit je hoofd kan krijgen en die niet in de gaten heeft wat het met je doet. Verwachtingen met betrekking tot je werkgever die je inzet en je talent niet ziet. Verwachtingen met betrekking tot landgenoten die je in een hokje proberen te stoppen en niet zien dat jij niet in een hokje past. Verwachtingen met betrekking tot je kinderen die niet in de gaten hebben dat hun stoere moeder gewoon dezelfde gevoelens en onzekerheden als hun kent. Verwachtingen ten opzichte van jezelf dat je vindt dat het nu wel mooi is geweest na de zoveelste hartzeer of teleurstelling. Verwachtingen die groeien omdat ze niet in woorden worden uitgedrukt maar in blikken, gedrag en houding. In de hoop dat de ander ze zonder woorden ontcijfert. Zodat we daarna boos kunnen worden omdat ze onze gedachten niet konden lezen. Het woorden geven aan verwachtingen schept duidelijkheid en maakt dat je verwachtingen kan bijstellen, dat je regie krijgt en houdt. Bij het uitspreken van je verwachtingen tegen wie dan ook, loop je het risico dat het een dikke nee of een afwijzing wordt. Dat je moet stoppen met het dromen over hoe het allemaal kan zijn. Dat je misschien wordt uitgelachen en uit balans raakt.

Hoe vaker verwachtingen niet uitkomen hoe vaardiger en vindingrijker je kan worden.

Afgelopen week zijn er een aantal momenten geweest waarbij verwachtingen niet hebben uitgepakt zoals ik had gehoopt. De conclusie is dat de teleurstelling groot was maar de veerkracht groter. Na een stevige ruzie met mijn weegschaal die niets terugzegt maar koppig blijft hangen op een cijfer wat mijn humeur niet ten goede komt, heb ik de weg gevonden naar de sportschool in plaats van de koelkast en de keukentafel. Tijdens het sporten kan ik reflecteren en kom ik tot nieuwe inzichten. Zo ontstaan opnieuw duizend en één nieuwe verwachtingen die ik niet ga managen maar zijn natuurlijke beloop laat gaan zoals de hieronder geciteerde oude wijze zei.

Sjams van Tabriz (1185-1248)

Maak je niet druk om waar de weg je naartoe zal brengen. Concentreer je liever op de eerste stap. Dat is het aller-moeilijkste onderdeel en dat is waar je verantwoordelijk voor bent. Zodra je die stap hebt gezet, laat je alles op zijn natuurlijke beloop en komt de rest vanzelf. Laat je niet meevoeren door de stroom. Wees zelf de stroom.

 

 

Laat een bericht achter

Navigeer