Dunyalar: Drama/Drama

Drama is drama, ook in het Turks. Volgens de Dikke van Dale is het een reeks van treurige gebeurtenissen. In een huishouden met drie dochters en drie kleindochters kan het niet anders dat er veel “drama” is. Maar dan wel drama in de zin van veel overdrijven, zoals 16 x bellen omdat je het kokosvet niet kan vinden. In de tijd dat ik nog bij mijn ouders thuis woonde had ik andere drama’s. Als ik nu terugblik waren dat ook wel hysterische taferelen, over mijn hoofddoek die bij mijn jas past maar dan net in de wasmand ligt. Of omdat mijn broer die het laatste stukje borek met spinazie en feta waar ik me de hele dag op had verheugd net voor mijn neus wegpakt. Mijn moeder noemde mij dan fasalakci, dat is volgens mij hetzelfde als drama queen.

Drama met een knipoog dus, als het mooi weer is hangt er naast blijdschap en vreugde ook een beetje drama in de lucht. Vooral in Nederland, omdat de mooie dagen schaars zijn en wij per se drie dagen in 24 uur willen stoppen. Door al het proppen van tijd, gaat er wel eens wat mis. Witte broeken waar vlekken op komen, jurkjes die niet goed meer zitten, of dat je tijdens het scheren van de benen een streep aan de achterkant vergeet, daar dan in de tram per ongeluk achter komt omdat een hondje met zijn staart tegen je kuit aan kwispelt en je moet krabben en de haartjes voelt. Kleine drama’s die zeker een half uur van je zonuren inpikken. Drama’s omdat je onder een boom zit op een kleedje, met genietende mensen om je heen, en er beestjes uit de boom in je haar, je nek of in je drankje vallen.

Mijn oom in Turkije, het broertje van mijn moeder is een verhaal apart. In Nederland kennen wij de term drama koning niet maar hij is een echte drama koning. Mijn oma heeft in totaal acht kinderen gebaard waarvan er vier zijn blijven leven. Drie meisjes en één jongen, mijn moeder is de jongste van de meisjes. Mijn oma was al in de veertig toen mijn oom werd geboren, en mijn moeder vond dat helemaal niks. Door zijn komst, het eerste jongetje dat na drie maanden bleef leven, werd hij door mijn opa en oma als een prinsje behandeld. In zijn latere leven heeft hij ook grotere drama’s gekend, maar in de verhalen van mijn moeder is hij een echte fasalakci. Vooral de voorbeelden over hoe het tijdens het eten eraan toe ging. Hij was niet snel tevreden. Iedereen in huis moest hem smeken om aan te schuiven anders at hij niks. Met eten is hij nog steeds heel kieskeurig. Hij reist stad en land af of om de beste streekproducten te halen zodat zijn vrouw daar prachtige maaltijden mee kan maken. Los van de verhalen van mijn moeder heb ik een speciale band met mijn oom. Ik werd geboren op het moment dat hij 2 jaar getrouwd was. Zij wilden graag een kind maar dat wilde helaas niet lukken. Toen ik geboren werd was zijn vrouw op slag verliefd op mij en om mijn moeder te ontlasten stond mijn wieg in hun huis. Ik was hun oefenbaby en werd door hun verzorgd. Samen hebben ze later vijf zoons gekregen, waarvan ik alleen met de oudste twee nog een paar herinneringen heb.

Als ik in mijn geboorteplaats ben hoort een bezoek aan mijn oom en zijn gezin er standaard bij. Mijn bezoeken aan mijn geboorteplaats zijn helaas steeds schaarser aan het worden. Waardoor ik hun ook nu veel te lang niet heb gezien. Het niet spontaan kunnen ontmoeten van mensen die iets voor mij hebben betekend, valt mij soms zwaar. Het is zo’n gedoe en net als het proppen van drie dagen in 24 uur, is een bezoek aan mijn geboorteplaats een klein drama. Het is proppen van gedwongen gezelligheid, waar vaste rituelen en gebruiken bij horen die niet altijd in die drie dagen passen. Het is het proeven van verschillende smaken en het opsnuiven van alle geuren die je tegenkomt, het voelen van emoties waarvan je niet wist dat ze bestonden. Zodat bij het proeven, ruiken en voelen de beelden en herinneringen weer naar bovenkomen. Het is een gek soort van heimwee naar een plek die ik ken maar waar ik bijna nooit geleefd heb. Het is heimwee naar verhalen en mooie beelden die vervaagd zijn. Het is een verlangen naar het kleine meisje dat ergens diep in mij verstopt is en zo nu en dan de kop opsteekt en mij laat weten dat ze er is.

Fijne zondag!

Laat een bericht achter

Navigeer