Profkickbokser Zakaria Tijarti (24) is de jongste van vijf broers. De vier broers, waarvan drie een achtergrond in de vechtsportwereld hebben, coachen hem in zijn carrière. Wij hadden een gesprek met Zakaria en zijn broer Mourad over hoe het is om als familie samen te werken en over de uitdagingen die hij op zijn pad naar succes tegenkomt.
TEAM TIJARTI
Het was Fouad, de oudste, die begon met boksen als hobby. Om zijn jongere broer Fikri van de straat te houden nam hij hem mee naar de gym. Fikri bleek een enorm talent te hebben en groeide uit tot de beste in Muay Thai in maar liefst acht gewichtsklassen. Zakaria: “Fikri had veel lef en een sterk geloof in zichzelf. Hij pakte alle titels en er bleef geen tegenstander in Nederland meer over.” Badrdien is de enige die een ander pad koos. Hij ging zich richten op zijn studie en is afgestudeerd als fiscalist. Mourad kwam wel in aanraking met de sport en genoot op professioneel niveau als kickbokser en de laatste 3 jaar van zijn carrière als bokser meerdere successen. Het kon dan ook niet uitblijven dat Zakaria in dezelfde voetsporen zou treden als zijn broers.
Hij begon toen hij 18 jaar was. Na een jaar zat Zakaria in de A-klasse, op profniveau. Zijn broers vormden een team en elk van hen vervult zijn eigen rol hierin. Mourad: “Fouad is de grote broer, de mentor. Fikri is de hoofdtrainer en promotor. Badrdien heeft een adviserende roI met betrekking tot organisatie en financiën. Ik geef de één-op-één-training en focus me op de techniek. Daarnaast ben ik zijn mental coach.” Zakaria vult aan. “Fikri begeleidt alles in grote lijnen. Hij is ook degene die mijn tegenstander leest en mij advies geeft over de tactiek. Hij is ook hard. Was in zijn eigen carrière streng voor zichzelf, maar zeker ook voor mij. Ik hou van eten en wil af en toe wel een colaatje drinken. Hij heeft dat liever niet en maakt mij dan ook duidelijk waarom niet. Dat loopt dan soms uit in een discussie, maar als hij weg is denk ik er wel over na. Ik laat me niet altijd leiden door mijn broers. Ik kan eigenwijs zijn en dat is op zijn tijd ook niet erg. Maar ik weet ook dat zij mij adviseren op basis van eigen ervaringen.” Zijn broers steunen Zakaria waar zij kunnen. Hun vader overleed in 2004. Zakaria was toen 12 jaar. Mourad: “De vaderrol kunnen wij niet overnemen, maar we ontfermen ons wel over hem en beschermen hem. Ook in zijn carrière. Het is een proces van vallen en opstaan, omgaan met tegenslagen. Maar mentaal is hij sterk en hij werkt heel hard. Want met alleen talent kom je er niet, je moet keihard werken.”
Zakaria is van plan om in de toekomst meer wedstrijden in het buitenland te gaan vechten en daar zijn naam te vestigen. “Er is veel veranderd in Nederland”, vertelt Mourad. “Nederland verwaarloost de sport en het wordt in een verdomhoekje gestopt. Er zijn veel jonge kickboksers, veelal niet van Nederlandse afkomst, die het goed doen, maar alsnog wordt er niet in geïnvesteerd. Daarnaast wordt de sport nog steeds veel geassocieerd met criminaliteit. Persoonlijk denk ik, juist omdat er op hoog niveau weinig Nederlandse jongens zitten, dat er niet geïnvesteerd wordt door bedrijven. Dat is jammer, want op recreantenniveau zijn er steeds meer Nederlandse mannen en vrouwen die kickboksen. Dus in populariteit stijgt het wel.”
In de tussentijd heeft Zakaria de HBO-studie Farmakunde met succes afgerond. “Dat was heel zwaar om naast mijn studie ook op hoog niveau te sporten, zeker omdat de kickboksport geen topsportstatus heeft. Dat betekende dat er geen rekening gehouden werd met mijn trainingsschema’s en wedstrijden. Ik kreeg geen vrijstellingen en volgde het volledige studieprogramma. In het tweede jaar van mijn studie heb ik even overwogen om te stoppen met school, maar dat heb ik niet gedaan. Dat zouden mijn broers ook niet toelaten.” Nu na vijf jaar kan hij zijn diploma in zijn zak steken en zich volledig richten op zijn profcarrière. Met de coaching door zijn broers.
Ik kan eigenwijs zijn en dat is op zijn tijd ook niet erg
BROEDERLIEFDE
“We hebben altijd een hechte band gehad. Maar de coaching door mijn broers houdt ons wel dichter bij elkaar. Sport verbroedert, letterlijk. Dat mijn broers bekend zijn in de kickbokswereld is aan de ene kant makkelijker, maar tegelijkertijd helemaal niet. De druk is vaak hoog omdat de verwachtingen van mij hoog zijn. Toen ik in de C-klasse zat, had ik daar veel moeite mee, maar door de jaren heen heb ik geleerd hoe ik ermee om moet gaan.” Het is in zijn geheel een leerproces geweest. “Mijn broers hebben mij geleerd wat het is om discipline te hebben, om door te zetten bij tegenslagen en om met beide benen op de grond te blijven staan. Als je succes hebt, kan het gebeuren dat je naast je schoenen gaat lopen. Mijn broers voorkomen dat.” Ook Mourad leert van Zakaria. “Hij was de reden dat ik weer de ring in ging. Hem zien kickboksen gaf mij weer de wilskracht om ook weer te beginnen. Ik bewonder hem om zijn energie en wat hij al heeft bereikt in zijn leven en in zijn carrière.”
DE HOEKSTEEN VAN HET GEZIN
Zakaria vindt zijn ontspanning in zijn geloof, bij zijn vrienden en bij zijn familie. Niets was mogelijk zonder zijn moeder. “Mijn moeder is de basis van alles. De hoeksteen van het gezin. Waar mijn broers en ik soms niet op één lijn zaten, stond zij altijd 100% achter mij. Af en toe onderschat ik haar, denk ik dat ze niet weet wat ik doormaak. Maar ze heeft alles al een keer gezien bij mijn broers. Ze weet alles, ze heeft alles meegemaakt. De goede tijden, maar ook de tegenslagen. Daarom weet ik dat ik altijd bij haar terecht kan.”
Zijn droom is om successen te behalen in China, Japan en Marokko, maar momenteel heeft Zakaria een pauze ingelast. “Mijn lichaam gaf aan dat ik rust nodig had. Ik hoop met een paar maanden hersteld te zijn, zodat ik volgend jaar weer een wedstrijd kan vechten.”
En met zijn mentaliteit, vechtlust en de onvoorwaardelijke steun van familie, zal niets hem in de weg staan.