Een nadeel van gewichtsverlies is dat het vet op meerdere plekken verdwijnt. Zoals bij je billen of je borsten. Kijk, het mag overal weg, maar niet daar. Niemand heeft tijd voor een rug met een gaatje of twee erwtjes op een plankje, of misschien beter gezegd een paar verwelkte bloemen. Die al te lang geen water hebben gehad en er nu treurig bij hangen.
Hoe voorkom je dan de tante Sidonia-look als je bezig bent met afvallen?
Je kunt uiteraard, als je het geld er voor (over) hebt een afspraak maken bij een al dan niet gerenommeerde kliniek in binnen- of buitenland voor een borstvergroting of een paar bilimplantaten. Maar dat vind ik nogal een stap. Dan zit je straks misschien met een paar extreem grote bloembollen op je bovenlichaam die naar de zon groeien. Of een implantaat die op een dag zomaar besluit om op een andere plek te gaan zitten. En dan heb je ineens een bil op je heup in plaats van onderaan je rug.
Een alternatief is, jawel, naar de gym gaan en borstverstevigende oefeningen doen en squats voor perfect gevormde billen.
Dat brengt me terug naar 2015, toen ik, bij gebrek aan ruggengraat, een personal trainer nodig had om me in beweging te krijgen.
Ik heb nog slapeloze nachten van dat traject. Okee niet echt, maar ik denk er wel nog vaak aan. Aan hoe zwaar ik het vond en hoe ik bijna verdronk in zelfmedelijden.
Badend in het zweet lag ik aan het eind van elke sessie afgemat op de grond. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een vrouw van mijn leeftijd een kickbokstraining krijgen. Fanatiek dat ze was!
‘Meid, wat doe je jezelf aan?’ dacht ik terwijl mezelf omhoog hees en me richting de douche voortbewoog.
Niemand heeft tijd voor een rug met een gaatje of twee erwtjes op een plankje
Enfin, de personal trainingsessies dus. Push ups, plank, kickboksen, cardio, squats, buiten trainen. Wat een bak ellende! Ik heb nog nooit zo vaak met mijn ogen gerold als in die 12 weken.
In het begin was alles leuk en aardig tot de trainer een keer doorhad dat ik me aanstelde niet tot het uiterste ging. Zo transformeerde hij van een vriendelijke coach tot een genadeloze drillsergeant die met straf dreigde als ik mijn oefeningen niet afmaakte.
Omdat we elkaar al lang kennen en hij weet dat ik een groot gevoel voor drama heb, heb ik het vermoeden dat hij zich dit privilege van drillen en domineren had toegeëigend en dit de enige manier was om mij aan te pakken.
We boekten onder zijn streng toeziend oog overigens wel resultaat, wat zeker ook bij de butt cheeks zichtbaar was. Ze waren al aardig rond aan het worden en ik begon voorzichtig aan mijn eerste twerk-oefeningen.
Echter al snel vielen de rondingen niet meer op toen ik, na nog een blauwe maandag in de sportschool te hebben gehangen, weer met regelmaat de snackbar bezocht. De andere lichaamsdelen voelden zich kennelijk achtergesteld en wilden ook weer rond worden. En zo was ik binnen no-time terug naar af.
Nu ben ik op eigen kracht, en een beetje op die van mijn vriend, aan het terugkomen. Met een ander eetpatroon én veel beweging. Ik durf te zeggen dat wanneer ik weer een personal trainer in de arm zou nemen, ik nog veel sneller in shape zal zijn. Ja, zelfs op mijn 42e.
Maar of ik het ga doen, weet ik nu nog niet. Ik voel het wel als ik er echt klaar voor ben.
En dan ben ik slechts één telefoontje verwijderd van een nieuwe reeks martelgangen.
