Het leven is… onvoorspelbaar

Als er een periode is waarin het leven een emotionele rollercoaster kan worden genoemd, waren dat de afgelopen twee weken. Een tijd van tegenpolen. Blijdschap versus verdriet. Verjaardag versus overlijden. Moord versus natuurlijke dood. Het hield me behoorlijk bezig. Oud worden is geen garantie. Zelfs een natuurlijke dood niet meer in de huidige maatschappij. Ook al heb je nooit aanleiding gegeven om op deze manier aan je eind te komen. Maar wat nu dan? Verder in angst leven voor wat er allemaal kan gebeuren is geen optie. Maar ik denk er wel over na. Hoe veilig is mijn buurt? Kan mijn kind nog alleen buiten spelen? Wat als….? Word ik ook zo oud als opa? Dat zou mooi zijn. Hij was 90 jaar toen hij vorige week het tijdelijke leven voor het eeuwige verruilde. Zijn laatste adem blies hij uit in het bijzijn van zijn naaste familie. Thuis, in zijn eigen bed. Hij had genoten van het leven. En niet alleen van zijn eigen kroost, maar ook van die van zijn vier broers met wie hij 65 jaar geleden vanuit de Molukken naar Nederland was gekomen. En wij genoten allemaal van hem. Zeker sinds hij in 2009 als laatste lid van die eerste generatie overgebleven was. Hij verwierf een onschendbare positie. Hij was het hoofd, the godfather, el capitán, voor wie respect werd getoond als hij een ruimte binnen kwam. Of voorging in het gebed, ook al duurde dat vaak langer dan twintig minuten. De enige die waagde om geluid te maken, was degene met een lichte verkoudheid die echt dat hoestje niet meer kon inhouden, de huilende baby of de kakelende kleuter. Vijf generaties heeft hij meegemaakt. En vijf generaties hebben hem meegemaakt. Het gemis zal blijven, maar de herinneringen ook. En wellicht heb ik daarmee het antwoord op de vraag hoe het het nu verder moet. Leven in het nu, genieten van de mensen om je heen en nieuwe herinneringen maken. Zodat wat er ook gebeurt, wanneer het ook gebeurt, er altijd die herinneringen zijn die gekoesterd kunnen worden en de dood slechts een woord is.

 

 

 

1 Comment

Reply To Icha Cancel Reply

Navigeer