Ik zit in de metro. Een groepje scholieren stapt met een hoop kabaal in. Er wordt geduwd, getrokken en gerend naar de laatste vrije plekken. “Kom hier zitten, bij mij!” schreeuwt een meisje naar haar vriendin. Haar vriendin pikt snel de stoel naast haar in. Een halte verderop stapt een jongen in. Zijn schooltas zit vol en oogt heel zwaar. Hij is dik en oogt wat sloom. Hij kijkt naar het groepje maar loopt er niet heen. Het meisje met de grote mond kent hem want zij schreeuwt zijn naam en dat ze appeltaart in zijn gezicht gaat gooien. Hij reageert er niet op en kijkt naar beneden. Ik krijg een beetje medelijden met hem. Als het meisje bij de volgende halte uitstapt, kan ze het niet laten om hem nog een tik op zijn hoofd te geven. Weer zwijgt hij terwijl hij strak voor zich uit blijft kijken.
Het verbaast me hoe wreed jongeren tegen elkaar kunnen zijn en met een zoon in groep 8 kan ik me zo nu en dan best druk maken om de tijd die komen gaat. De middelbare school. Vragen als ‘is hij weerbaar genoeg’, ‘is de route naar school wel veilig’, ‘kan hij het niveau aan’ steken de kop op. Want het laatste wat ik wil is dat mijn kind wordt gepest. Dat loslaten is lastig, maar hoort erbij. Voor mijn gevoel gaat het zo snel, te snel als je het mij vraagt. Dan verlang ik weer naar de tijd dat hij een jaar of drie was. Met zijn lange haartjes en zijn tengere lichaampje leek hij op Mowgli. Vrolijk en onbezorgd. Eigenlijk is hij dat nog steeds en is het mijn taak als moeder dat dat zo blijft. Vind ik. Maar ik kan niet overal grip op blijven hebben. Ik moet ook leren vertrouwen op de grote jongen die hij nu aan het worden is. Hij is dan klein van stuk, maar zeker niet op zijn achterhoofd gevallen. Door de bewustwording van zijn omgeving, de grote stad, is hij wellicht wat minder onbezorgd, maar nog steeds heel vrolijk. En hopelijk blijft dat zo.
Loslaten. Beetje bij beetje. Man, wat moeilijk, maar ik zal wel moeten.
6 Comments
Weer mooi geschreven zusje !!!
Weer een nieuwe fase, maar het komt goed.
Ik zal over een jaartje hier ook aan moeten geloven, best eng !
Je zus xxx
Ja het blijft spannend, maar het komt goed! <3
Mooi geschreven Annet.
Dank je wel José!
Wauw Annet wat heb je het mooi geschreven weet pressies wat je voelt en bedoeld mijn zoon nu ook groep 8 en volgend jaar middelbare ? Kleine jongens worden groot . ??
Gaat snel he Thea! liefs van mij