Het leven is… vol mooie herinneringen

Vandaag is mijn grote zus jarig. Groot, niet omdat ze zo lang is of omdat ik er meer zussen heb, maar omdat ze een stuk ouder is dan ik. Twaalf jaar om precies te zijn. We zijn daarnaast echte tegenpolen. Waar zij in gezelschap vaak rustig en bescheiden is ben ik ‘outgoing’ en spontaan. Zij is netjes en ik slordig. Zij hielp altijd in het huishouden en ik niet. En zo kan ik er nog tig opnoemen. Als grote zus nam ze me vaak op sleeptouw. In schoolvakanties ging ik niet naar de opvang als mijn ouders aan het werk waren. Ik ging met haar mee naar kantoor. Dan zat ik bij haar en haar collega’s op de kamer en ging ik knutselen. Tussen de middag aten we samen in de kantine. In mijn tienerjaren gingen we op zaterdag naar de stad, bestelden we warme chocomelk met slagroom en een croissant bij Dille en Kamille, gingen we shoppen en de auto wassen. Althans, ‘zij’ ging de auto wassen, ik bleef in de auto zitten. Ik kan me de stokbroodjes gezond die ze zelf maakte nog heel goed herinneren en haar macaronischotel wordt tot op de dag van vandaag nog wekelijks bereid in mijn keuken. Mijn fijne jeugd heb ik onder andere aan haar te danken, al zal ik de dag nooit vergeten dat ze mij in de wc-pot wilde drukken terwijl ik een hoopje aan het doen was of mij in de kelder opsloot, zonder reden. Maar dat is nu eenmaal het lot van het jongste en overigens leukste kind. En zo zijn er in de afgelopen tientallen jaren wel meerdere momenten geweest dat het geen rozengeur en manenschijn was en dat hoeft ook niet. Want zussen zijn we sowieso, voor altijd en eeuwig, door dik en dun, maar meestal door dik. En ook al zie ik haar niet vaak, heb haar elke dag in mijn gedachten. Dat er na deze nog vele jaren mogen volgen en nieuwe herinneren gemaakt mogen worden.

Happy birthday Laura! <3

 

Laat een bericht achter

Navigeer