…. je de muziek van tegenwoordig niet begrijpt.
Ik hou van die jaren 90 hip hop en R&B. In mijn eerste, piepkleine, woning hingen de cd’s aan een wandrek: Toni Braxton, Blackstreet, Keith Sweat, Jodeci, Montell Jordan, Mary J. Blige, Tupac, R. Kelly, you name it, het hing er. Na al die jaren zit ik nog steeds een beetje vast in dat genre en word ik alleen echt blij als er op feestjes de nummers van deze artiesten worden gedraaid. Als ik dan luister naar de muziek van nu, denk ik: ‘nee, dank je’. Zowel qua tekst als videoclip is het toch écht anders dan vroeger (lees: vroeger was alles beter). Er wordt royaal gesmeten met ‘bitches and hoes’ en ook de Nederlandse artiesten kunnen er ook wat van. In het ene nummer gaan de schaars geklede meisjes nog verder door de knietjes dan het andere, terwijl er zwoel in de camera gekeken wordt. ‘Doe ik het goed? Papi, papi..’
Meid, je doet het geweldig, maar I’ll stick with the 90’s music.
Oke, oke, ik moet toegeven dat ik die laatste track van Drake’s ‘Nice for what’ wel heel erg goed kan hebben. Maar daarin wordt dan ook een sample van Lauryn Hill gebruikt. Joee!
… een jongere voor je opstaat in de bus.
Ik loop niet mank en ik waggel niet. Ik vind zelf eigenlijk dat ik nog heel fris en fruitig door de stad dartel en stevig op mijn pootjes sta. Hoe kan het dan dat de jongeman in de bus me heel vriendelijk aankijkt en dan vraagt: ‘Wilt u zitten, mevrouw?’ Werkelijk alles aan deze zin is fout. De vraag an sich, het woord ‘u’ en dan die ‘mevrouw’. Een lief gebaar, maar wel eentje om te huilen….
… je elke maand je uitgroei moet kleuren.
‘Word je grijs?’, vraagt een vriendin verbaasd die ik lange tijd niet heb gezien. Eh ja duhhh! Ik ben 43 en de grijze haren worden gedekt door… een andere kleur. Welke kleur dat is, wisselt nog weleens. Dat hangt van de mood van mijn kapper af. Na jaren met geblondeerde lokken door het leven te zijn gegaan ben ik nu weer back to black. Om het enigszins natuurlijk te houden. Brengt overigens wel weer andere opmerkingen met zich mee: ‘Je lijkt nu echt op een Molukse tante met dat zwarte haar.’ Zucht… het is ook nooit goed.
… de dochter van je nichtje je oma noemt.
‘Oma, mag ik dit?’ We staan bij de counter in de Coffee Company als de dochter van mijn nichtje aan me vraagt of ze een stuk red velvet cake mag. De barista kijkt me met grote ogen aan en kan het niet laten om aan me te vragen of ik echt haar oma ben. Een korte en bondige uitleg over bloedlijnen en respect die de reden vormen voor het feit dat dit kleine meisje mij oma noemt, schept enigszins helderheid, maar volgens mij snapt ze het nog steeds niet. ‘Maar je bent nog zo jong.’ Okee girl, never mind, laat het, geen tijd hiervoor.
… je langer moet herstellen wanneer je na middernacht thuis komt.
Of het nou om een feestje gaat of een uitgelopen familiebezoek aan de andere kant van het land, als ik na twaalf uur ’s nachts thuis kom, is het gewoon drama. Lamlendig lig ik de volgende dag op de bank en zelfs de dag erna zit ik overdag nog te gapen. Ik ben er wel achter dat sporten de oplossing is. En laat nu het mooie weer nou net begonnen zijn. Met een paar kilootjes er weer af, werkt het dan toch als een soort verjongingskuur… #foreveryoung
