De laatste tijd spreek ik graag af bij Zoku aan de Weesperstraat in Amsterdam. Op het dak van een voormalig kantoorgebouw van de Gemeente Amsterdam is een working slash meeting space gecreëerd waar je heel fijn kunt werken of vergaderen. Het personeel draagt shirts met op de achterkant de quote ‘Dreams don’t work unless you do’. En dat is zo ontzettend waar.
Soms kom je op een punt in je carrière waarop je denkt “is dit het nou?” Eigenlijk heb je het prima voor elkaar, meer dan genoeg om dankbaar voor te zijn. Je bent gezond, hebt een goeie baan, een prima salaris, wie weet ook nog een lieve partner en kinderen. Kortom huisje, boompje, beestje. Helemaal leuk.
En toch mis je wat.
Die goeie baan blijkt namelijk niet je droombaan. Je moet er niet aan denken om tot je 67e en wie weet zelfs langer -tis maar net welke mafklappers er in het kabinet zitten- te ploeteren voor een werkgever. Eerlijk gezegd doe je dat nu al langer dan je lief is. Je schaamt je bijna om te zeggen dat je er al 10 jaar zit. Weliswaar in andere functies, maar wel bij dezelfde organisatie. Diezelfde organisatie die je als nummer beschouwt, die eigenlijk niet eens weet wat voor bergen je verzet en wat voor meerwaarde je hebt. Die je wel schaalverhoging wil bieden, echter op voorwaarde dat je nog een post-hbo studie doet, ondanks dat je al jarenlang laat zien dat je die verhoging dubbel en dwars waard bent. Stiekem weet je dat je jezelf tekort doet als je daar nog lang blijft. Maar het is zo fijn en veilig. Je weet waar je aan toe bent. Je salaris wordt maand in, maand uit netjes op je rekening gestort. Dat biedt zekerheid. Daar betaal je je huur of hypotheek en je overige vaste lasten van. Van je dertiende maand boek je een leuke vakantie naar, let’s say, Thailand. Maar als je terug komt uit het mooie Azië, beland je in dezelfde routine waar je inmiddels een bloedhekel aan hebt gekregen.
Als je goed nadenkt, weet je van welk beroep je hart sneller gaat kloppen. Je hebt alleen de ballen niet om risico’s te nemen. Want wellicht levert het minder geld op. Sterker nog, misschien soms zelfs een periode niet. Aan de andere kant is het juist de passie voor dat beroep die het vuur in je doet aanwakkeren.
Heb jij jezelf weleens afgevraagd wat je zou doen als geld geen rol speelt? Dan doe je toch waar je hart ligt? Whatever that may be.
Geld is geld. Gemakkelijk en lekker. Iedereen die vies is van geld, jokt. Maar dat is mijn mening. Uiteindelijk kan je nog zo lekker verdienen en denken dat je zekerheid hebt met je vaste baan (wat niet zo is, maar okee), als je diep in je hart de wens hebt om je ultieme carrièredroom uit te laten komen, gaat er gegarandeerd een moment aanbreken dat de wens om dat doel te bereiken zo vurig is dat de knop omgaat en je er ook echt werk van gaat maken. En je zult wel moeten, want één ding is zeker, het gaat niet vanzelf. Dreams don’t work unless you do. Remember?
