Als kleine jongen een droom hebben en die later in vervulling zien gaan. Het overkwam Virgil Refos die als piloot de hele wereld rondvliegt. Hij vertelde ons hoe het is om zoveel weg te zijn en welke bestemmingen tot zijn favorieten behoren.
OP WEG NAAR ZIJN DOEL
Zijn wieg stond dertig jaar geleden in Amsterdam-Noord en hij groeide daar ook op. Zoals veel kinderen wilde hij astronaut worden of profvoetballer, maar nog veel liever piloot. En hoewel hij op latere leeftijd dichtbij een carrière als profvoetballer zat, was zijn droom om piloot te worden groter en besloot hij er voor te gaan.
Nadat hij een aantal jaren diverse bijbaantjes heeft gehad, begon hij in 2008 aan de opleiding. De weg naar zijn doel ging echter niet zonder slag of stoot. “Ik heb hard moeten studeren om te komen waar ik uiteindelijk ben gekomen. Ik heb veel moeten laten hiervoor, heb lange dagen thuis of op school met mijn neus in de studieboeken gezeten. Omdat de opleiding op Maastricht Airport plaatsvond, heb ik bijna drie jaar in de buurt van Maastricht gewoond. Daarna was het lastig om een baan te vinden, al heb ik uiteindelijk vrij snel wat gevonden. Maar al met al was de weg ernaartoe een tijdrovende en moeilijke weg.”
DE WERELD ROND
Als piloot maakt hij lange dagen. “De ene keer vlieg ik op en neer naar een bestemming in Europa en het Middellandse Zee-gebied. Ik ben dan in de middag of avond weer thuis. De andere keer heb ik een lange vlucht naar bijvoorbeeld Azië, Afrika, Noord-, of Zuid-Amerika en dan blijf ik daar een paar nachten. Ik ben dus regelmatig van huis of soms heel laat thuis.”
Virgil is getrouwd met Susan en samen hebben ze twee kinderen, Norah (2) en Rose (2 maanden). “Als ik weg ben, mis ik natuurlijk mijn gezin, familie en vrienden het meest. Ik ben redelijk vaak ’s nachts en ook in het weekend aan het werk. Het vervelende daaraan is, is dat je daardoor regelmatig verjaardagen mist en niet altijd mee kan als je vrienden uitgaan. Ik heb regelmatig doordeweeks ‘weekend’ en dan is iedereen weer aan het werk. Maar vooral thuis, mijn gezin, vind ik altijd moeilijk om een paar dagen achter te laten.”
“Kenia (Mombasa) en Tanzania (Zanzibar), vanwege de cultuurverschillen. Het is er primitiever en het gaat er anders aan toe dan bij ons in Nederland. Ik vind dat primitieve overigens wel interessant en ben vaak bezig met hoe mensen daar leven. Het houdt je down to earth, nederig en zet mij vaak aan het denken. Wij mogen van geluk spreken dat we in Nederland geboren en opgegroeid zijn.
Ook Las Vegas is een heel andere wereld dan Nederland. Midden in de woestijn is een stad gebouwd die draait om de casino’s en het nachtleven. Je komt daar de gekste mensen tegen en alles kan daar. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik Las Vegas een leuke stad zou vinden, maar ik ben er de afgelopen tijd vier keer geweest en ik ga er graag naar toe!”
Na al dat vliegen vindt Virgil het heerlijk om weer thuis te komen. “Het eerste wat ik altijd doe als ik thuis ben is mijn uniform uittrekken en een joggingbroek aandoen. Gewoon makkelijke kleren. De hele dag in een strak uniform lopen ziet er slick uit, maar als ik thuis ben, ben ik blij als het weer uit mag. Ook speel ik met mijn oudste dochter. Die is blij als ik weer een paar dagen thuis ben.”
Met de nachttrein gingen we 12 uur lang dwars door Thailand, van Bangkok naar het zuiden.