Moos heeft een nieuw spel op het oog, de Mouth Challenge Game. De bedoeling is dat je opdrachten uitvoert die soms onmogelijk lijken omdat je onverstaanbaar bent door een mondklem. Dolblij is hij als we bij de kassa staan. Bij het afrekenen wordt aangegeven dat dit spel vanaf 16 jaar is. Niet omdat de mondklem te groot is maar vanwege een aantal opdrachten dat niet voor jongere kinderen geschikt is. Het zal mij benieuwen.
Eenmaal thuis gaat de verpakking meteen open en na enig geworstel, de mondklem is toch best groot, heeft hij het in. Ik krijg direct een flashback naar dat gipsen gebit wat ik ooit van mijn orthodontist kreeg. Het enige wat je ziet zijn tanden en tandvlees. Alles wat er omheen zit, is naar buiten geduwd. Na slechts één minuut zit hij als een kwijlende hond aan tafel en dan is het spel nog niet eens begonnen. Dat kan ook niet want ik ben nog de kaarten aan het sorteren. Uiteindelijk kan ik maar één kaartje vinden wat niet door de keuring komt. Een opdracht waarin het woord porno genoemd wordt. Hoewel de opdracht niet pornografisch is, haal ik het er toch maar uit. Anders komt er weer een vragenkanonnade op me af. ‘Wat is porno?’ ‘Wat doen ze dan?’ etc. etc.
Tijdens het eten neemt hij de kaarten zelf nog eens door. Ineens zegt hij: ‘Fluister de zin: je moeder is een boer’. Hij begint te grijnzen. ‘Ohhh, dan wordt het ‘je moeder is een hoer’. Oeps, heb ik toch nog een kaart over het hoofd gezien.
Aan de enigszins onschuldige blik in zijn ogen zie ik dat hij niet precies weet wat een hoer is, alleen dat het een woord is wat je niet in dagelijkse gesprekken gebruikt, tenminste niet in dit huishouden. “Mama, wat is dat eigenlijk, een hoer?’ Och nee, daar gaan we.
‘Wat denk je dat het is dan Moos?’ Vragend trekt hij zijn wenkbrauwen op. ‘Een scheldwoord? Een gemene vrouw of een heks?’ Ik geef geen antwoord.
Mijn partner die naast me aan tafel zit, schudt zijn hoofd alleen maar. ‘Nou, wat is het dan?’ Moos wil het nu wel weten.
Ik kan er nu natuurlijk voor kiezen om hem te vragen of hij zich die ene dag kan herinneren dat wij van de Bijenkorf dwars door de rosse buurt naar de Zeedijk waren gelopen. Dat hij, toen een jaar of vijf, daar een dame van lichte zeden in haar lingerie achter het raam zag staan en vroeg: ‘Waarom staat ze in haar onderbroek, mama? Heeft ze het warm?’ ‘Ja Moos, superwarm heeft ze het.’
Want dat, mijn lieve Moos, dat is dus een hoer. Maar ik kies er nu maar voor om nu niet op zijn vraag in te gaan. En terwijl ik een hap neem, verbaas ik me toch lichtelijk over de schijnbare onschuld die hij nog in zich heeft en denk ik hard na over wat mijn heldere antwoord op die ene, prangende vraag gaat zijn.
Annet deelt elke week haar ervaringen als moeder van haar zoon Moos die aan het begin van de puberteit staat. Soms is hij heel pienter, soms nog wat bleu. Meisjes vindt hij stom, maar stiekem ook niet. De ene dag is hij brutaal en de andere dag poeslief. Een nieuwe fase. die gepaard die ongetwijfeld gepaard zal gaan met ups en downs. Niet eenvoudig, maar vaak ook leuk en verrassend. Maar één ding is zeker, er is ‘never a dull moment’ met een tiener in huis.
