Voor het ene Hollandse woordje heb je ongeveer 4 verschillende uitleggen. Wat ik zoal ben tegengekomen is eğlenceli, keyfli, hoş en zevkli. Afhankellijk van de context gebruik je een van deze woorden. Gezellig gaat vaak gepaard met het bij elkaar komen van meerdere mensen, of kan je alleen ook een gezellig moment hebben? Hier moet ik even diep over nadenken. In je eentje heb je het volgens mij fijn en samen is het gezellig, vanuit mijn referentiekader waarbij ik mijn hele leven mensen om me heen heb gehad en waarbij ik ook momenten heb gekend dat ik in een “gezellige” omgeving mij behoorlijk eenzaam heb gevoeld. Het meest ongemakkelijk voel ik mij op een “gezellige borrel” waarbij je met een glas in de hand zakelijk gaat flirten met anderen die je niet kent. De visitekaartjes die klaar in de tas of broekzak zitten om op het juiste moment tevoorschijn te komen. Ik ben een goede netwerker maar een slechte borrelaar.
Gezelligheid kan in een fractie van een minuut gecreëerd worden en soms gaat er voorbereiding van maanden aan vooraf. De hoeveelheid voorbereiding zegt niks over de mate van gezelligheid. Bij mijn ouders thuis was het elk weekend “gezellig”. De uitwonende kinderen kwamen dan bij mijn ouders op visite. Mijn broer en zus met hun partners en kids. Mijn moeder leefde naar deze weekenden toe. In het begin pasten we allemaal om een grote zini heen, later werden dat er drie. Een grote voor de mannen, daarna een aparte voor de vrouwen, simpelweg omdat het aantal mensen die erbij kwamen teveel werden. Tijdens de laatste jaren van mijn ouders in Nederland had je nog een aparte zini voor de kinderen. Een zini is een grote ronde houten plaat, waar inklapbare pootjes onder zitten. Er gaat op de grond een grote tafelkleed en de zini word daarop uitgeklapt. Iedereen gaat daar dan op zijn knieën omheen zitten. Op de zini worden dan alle lekkernijen neergezet inclusief bestek en glazen. De verschillende gerechten hebben elk een eigen bord waar je met zijn allen uit eet. Mijn moeder zorgde in het begin dat iedereen van eten was voorzien. Naarmate ze ouder werd, werd dat een taak van mijn oudste schoonzus. Wat ik me toen onvoldoende realiseerde was dat mijn moeder daarmee een soort van macht had overgedragen aan mijn schoonzus. Deze georganiseerde chaos en strijd om het eten vond ik als jongste van zes een drama. Want als je even niet oplette waren de borden leeg en kon je met een stuk brood de sausjes van de borden schoonvegen. Ik heb hierdoor heel snel leren eten. Deze gezelligheid kon ik toen niet zo waarderen, want er was niet altijd genoeg van wat je wilde eten, er was een berg aan afwas waar je als meisje altijd bij moest helpen en gezien het feit dat ik niet mocht koken was het afwassen mijn taak. Maar nu kan ik daar met warme gevoelens aan terug denken. Ik heb er ongemerkt ook heel veel van geleerd.
Dus hoe dan ook, voor gezelligheid heb je altijd iemand anders nodig. De afgelopen maanden, weken en dagen heb ik andere vormen van gezelligheid ontdekt. Het allersimpelste zijn de avondwandelingen met een buurvrouw, bijna elke dag soms een kleine wandeling om uiteindelijk aan het water te zitten en weg te dromen en een andere keer langs het Sloterplas. De gespreksonderwerpen variëren, alle onderwerpen komen voorbij, wereldpolitiek, dromen, angsten en andere chit-chat dingen. De enige voorbereiding hierbij is het aandoen van makkelijke schoenen en de bereidheid om naar elkaar te luisteren. Soms ga ik met lichte tegenzin de deur uit en na 5 minuten is de tegenzin omgeslagen naar; ‘oh, zijn we al zover gelopen?’ Met een beetje zon en zomer is het sowieso meteen een stuk gezelliger.
Zon, zomer en een groep van 250 mensen bij elkaar. De weergoden zijn ons goed gestemd en het kwik stijgt naar bijna 30 graden op een gewone doordeweekse dag aan het water, op een van de mooiste plekjes in Amsterdam aan het IJ. Het programma loopt goed in elkaar over, de verzorging is perfect geregeld, verse koffie, lekkere broodjes en aan het eind goed eten en ijskoude drankjes. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan. Maar in werkelijkheid zit hier maanden van plannen mailen, bellen en voorbespreking aan vast. Op de dag zelf geniet ik het meest van alle blije gezichten en mensen die zeggen dat het toevallig allemaal de juiste onderwerpen zijn. Ik geloof in toevalligheden, maar soms is het goed om zaken niet aan het toeval over te laten. Een hele dag professionals, die elke dag weer de meest kwetsbaarste huishoudens van Amsterdam bijstaan, zomaar in beslag nemen en dit aan het toeval overlaten zou niet getuigen van respect voor deze mensen. Deze professionals verdienen het om letterlijk en figuurlijk in het zonnetje gezet te worden. Aan het eind van de dag bekroop mij een gevoel van tevredenheid en ik voelde mijn moeder op mijn schouder zitten. Zij kon op een afstandje gaan staan en met een intense glimlach om haar heen kijken. Genietend van alle gezelligheid en de blije mensen om haar heen. Vorige week hebben we na maanden voorbereiding dit ook met een beetje hulp van de weergoden voor elkaar gekregen. De rest van de week stuiterde ik nog na van alle gezelligheid en energie die ik hiervan kreeg.
Fijne zondag!
Esma
