Een kinderhand is gauw gevuld

Het is al laat op de avond maar er is nog één cadeau te openen dat net is bezorgd.
Met veel zorg en enige opwinding maakt hij de envelop open en haalt een tekening eruit.
Zijn ogen worden groot en zijn mond valt open.
‘Dat ben ik! Oh wat mooi! Bedankt mam.’
Er valt een stilte en hij bekijkt aandachtig de illustratie.
Hij kijkt op en glimlacht naar me.
De dankbare blik in zijn ogen is onbetaalbaar.
Dan stopt hij de tekening weer voorzichtig terug in de envelop.
‘Gaan we hem inlijsten?’
‘Ja natuurlijk!’
Hij glimlacht weer tevreden, draait zich om en gaat naar zijn kamer.
‘Weltrusten.’
‘Weltrusten schat.’
Ik haal de tekening er nog één keer uit en kijk er naar.
Op de tekening lijkt een paar jaar ouder. Maar exact zoals ik hem mij voorstel wanneer hij een jaar of 16 is.
Langzaam voel ik een brok in mijn keel opkomen.
De gedachte dat ik steeds meer zal moeten loslaten, doet een beetje pijn.
Alleen heb ik weinig keuze. Nou ja… Zeg maar gewoon geen keuze.
Ik besluit om het maar over me heen te laten komen en te genieten van elk moment dat we samen zijn.

Illustratie: Tjaja Tilakdharie (@tjaaaaaj)

Laat een bericht achter

Navigeer